Dikke gouden Boeddha

De dag begint nat. Het heeft vannacht behoorlijk gegoten en ook als we vóór acht uur vertrekken regent het nog. Gevolg; overal grote plassen tot hele straten die blank staan.

De route van vandaag voert naar de zuidelijke voorsteden van Mandalay, Amarapura en Inwa. Gelukkig zijn de eerste bestemmingen overdekt. We starten vandaag bij het belangrijkste heiligdom van Myanmar, de Mahamuni Boeddha. Deze 3,8 mtr. hoge, met goud bedekte, bronzen Boeddha is een van de meeste aanbeden exemplaren. Hij wordt continue door gelovigen met bladgoud beplakt waardoor zijn lijf een aparte vorm heeft gekregen. Volgens deskundigen plakt er ca. 225 kg. bladgoud op deze Boeddha. Vrouwen mogen weer niet bij het beeld komen en moeten op gepaste afstand hun gebeden bidden. Mannen mogen dichterbij komen tot bij het beeld zelf om goud te plakken. Mijn broek blijkt voor dit heiligdom te kort dus om verder te mogen krijg ik een typische inlandse rok aangemeten. Er hangt een indrukwekkende serene sfeer rondom dit heiligdom en er wordt door de Boeddhisten volop gebeden. De gangen van de pagode staan vol met, veelal handgemaakte, souvenirs en offergaven dus er wordt volop handel gedreven.
Als tweede staat vandaag een bezoek aan een houtsnijwerkplaats op het programma, mooi om te zien hoe alles met de hand uit teakhout gesneden en bewerkt wordt. Ze zijn totaal niet commercieel hier, hun grootste en belangrijkste opdrachtgevers zijn immers de kloosters waar blijkbaar veel meer aan te verdienen is dan aan die zuinige toeristen.
Dan gaan we naar een zijde-weverij waar diverse stoffen met ingewikkelde patroontjes gemaakt worden. In de vorige weverij werden over het algemeen eenvoudige designs gemaakt maar hier worden bloemetjes en slangetjes geweven. Achter elk weefgetouw zitten 2 meisjes die aan de hand van een soort borduurpatroon de figuurtjes in het stof weven. Uiteraard proberen ze hier wel de stoffen en kleding aan de man te brengen maar we hebben al voldoende souvenirs op zak.

Na al dat handwerk, wat we relatief snel gezien hebben, rijden we verder naar het Mahaganda-klooster. Gelukkig is het inmiddels droog geworden dus onze timing is perfect. De attractie is hier de gezamenlijke maaltijd die om 10.15 uur genoten wordt. We zijn daar een uur te vroeg voor dus kijken we even rond tussen de kloostergebouwen. Aan de rand van het complex zien we over de kloostermuur heen op korte afstand een andere plaatselijke attractie, de U-Bein brug. Dit is de langste (ca. 1,2 km.) teakhouten brug ter wereld die twee oevers van een meer met elkaar verbindt. Op onze planning staat dat we deze vandaag als laatste van de tour gaan bezoeken om daar eventueel de zonsondergang te zien. Aangezien het volledig bewolkt is en we nu toch voldoende tijd hebben besluiten we de brug nu te bekijken.

Terug bij het klooster staan de eerste monniken in twee rijen gereed om aan de maaltijd te beginnen. Als de klok 10.15 uur slaat zet de stoet zich in beweging en sluiten steeds meer monniken aan. Ze krijgen allemaal heel gedisciplineerd een schep rijst in hun kom en een blikje Sunkist en nemen dan plaats aan een lage tafel op een zitkleedje, in kleermakerszit met de rijstkom voor hun benen. Op de tafels staan kommetjes met groenten en vlees. Na Boeddha gedankt te hebben voor spijs en drank eten ze binnen enkele minuten hun kom leeg en vertrekken weer richting hun onderkomen. Voordat de hele stoet van ruim 500 monniken in de eetzaal is staan de eersten al weer buiten. Toch mooi om dit ritueel een keer van dichtbij te aanschouwen.

De volgende stop is bij de veerboot die ons naar het eiland Inwa brengt. Aan beide zijden bij de boot worden we opgewacht door tieners die allerlei armbandjes, kettingen, bellen en pijpen aan de man willen brengen. Op het eiland staan koetsjes te wachten die je voor 8000 Kyatt (ca. 8 dollar) langs een viertal bezienswaardigheden rijden. Ook hier is veel water gevallen, de paarden lopen soms tot hun knieën door het water. De bezienswaardigheden, een pagode, een voormalige uitkijktoren van een paleis en twee kloosters. Het eerste klooster, Bagaya geheten, is een volledig teakhouten klooster vergelijkbaar met het exemplaar wat we gisteren in Mandalay gezien hebben maar dan in ongerestaureerde staat. De pagodes blijkt grotendeels vervallen maar een drietal Boeddha’s zijn nog redelijk in tact. De teakhouten uitkijktoren is best mooi om te zien maar mag vanwege instortingsgevaar niet beklommen worden. Rest nog het tweede klooster, het maha Aunby Mye Bonzan, ditmaal een okerkleurig stenen exemplaar wat nog een goed beeld geeft van de architectuur. Jammer dat het redelijk onderkomen is.
De hele route fietst een van de verkoopstertjes met ons mee in een poging om toch nog iets te verkopen. Aan het einde van de rit gaat Jozien toch maar overstag en koopt het volgende “Jade” armbandje.

We besluiten niet meer terug te gaan naar de U-bein brug maar ons te laten afzetten bij Café City, ons lunchrestaurant van gisteren. Na de lunch wandelen we naar de aan andere kant van de stad gelegen Zeygo markt waar de locals hun handelswaar aan de man brengen. Een echte local- market, er is geen toerist te zien hier.
Tegen vijven nemen we op het terras van ons hotel nog een drankje en gaan we ons weer langzaamaan opmaken voor de avond en het diner.
Uiteindelijk is het de verdere dag helemaal droog gebleven, wel staan zelfs vanavond plaatselijk nog steeds hele stukken weg onder water: de afwatering is niet je dat.

Groetjes uit een heel erg warm Mandalay