Mingalabar (goedendag)

Dinsdag 19 augustus

Minder geslapen vannacht, de bedden zijn niet zoals we hier gewend zijn en zonder airco voelt alles vochtig aan, tot aan het toiletpapier aan toe. Zelfs de door het zweten natte kleding van gisteren is vanochtend nog net zo nat. We zijn dus om 6 uur uit de veren en om 6.30 uur zitten we al aan het ontbijt. Nu blijkt eens te meer hoeveel geluk we met het weer hebben, vanochtend is het nl. mistig met een zicht van 30 mtr. De afgelopen dagen t/m gisterochtend is het weer ook slecht geweest volgens het hotelpersoneel. Juist de middag dat wij er zijn is het zonnig. Je krijgt wat je toekomt zullen we maar denken.
De (bus)truck is al redelijk gevuld met voornamelijk locals als we ons om 7 uur bij de bushalte melden. Het duurt dan toch nog 3 kwartier voordat hij vertrekt maar wachten zijn we inmiddels gewend. De tocht naar beneden, deels door de mist, gaat rustiger dan naar boven. De truck hangt continue in de motorrem en puft en blaast dat het een lieve lust is.

Eenmaal beneden blijkt Sum-le, die zelf had aangegeven dat hij er vanaf 8 uur zou staan, niet aanwezig. Na een tijd wachten zoeken we in een hotel een telefoon om de reisorganisatie te melden dat onze chauffeur ontbreekt. De betreffende hotelmanager is zeer hulpvaardig en weet na een aantal telefoontjes het nummer van Sum-le te achterhalen. Op het moment dat hij hem belt is deze echter in gesprek met waarschijnlijk de reisorganisatie. We krijgen uiteindelijk een hoop excuses en een heel verhaal over slecht slapen in de auto en dan douchen etc. Ruim na 9 uur vertrekken we vervolgens naar onze volgende bestemming, Taungoo.
In onze reisbeschrijving staat dat de oude weg, de AH1, mooie uitzichten op de omgeving biedt, maar Sum-le is van plan de net aangelegde "Highway" te rijden. Daar steken we dus even een stokje voor. We rijden het hele stuk binnendoor, dwars door echt authentieke dorpjes, tussen rijstvelden en door bosbouwgebied (aangeplant voor het kweken van diverse soorten hardhout), met een tussenstop om op een marktje lunch-fruit te scoren, tot aan Taungoo waar we rond 14.30 arriveren.

Misten we in het vorige hotel eigenlijk alleen de Airco, hier ontbreken wifi, sfeer en een restaurant. Gezien de tijd is er voldoende gelegenheid om de plaats nog even te verkennen maar Taungoo blijkt een, zeker NIET-toeristische, plaats te zijn zonder verdere bezienswaardigheden. Dit wordt puur als tussenstop gebruikt omdat anders de rit te lang zou zijn. In een collega-hotel drinken we nog even iets, kijken we even op de menukaart en gebruiken hun internet om op Tripadvisor te zoeken naar restaurants in de omgeving. Er blijkt maar één restaurant beschreven te zijn en dat ligt waarschijnlijk net te ver buiten het dorp om te voet in het donker heen te gaan.
Een brommertaxi biedt uitkomst, voor $ 1,50 stappen we met z'n tweeën achter op een brommertje en worden we naar het restaurant (Mother's House) gebracht. Opvallend is dat niemand hier Engels spreekt, zowel in het hotel als de brommertaxi als in het restaurant niet. Het is dus handen en voetenwerk maar we komen daar wel uit. We hebben een goed diner, de kaart was gelukkig wel in het Engels, en rekenen na afloop incl. drank $ 10,00 af.
Voor de terugweg gaan we op zoek naar weer een brommertje maar krijgen op een gegeven moment een fietstaxi aangeboden. Met z'n tweeën in een fietszijspan heeft ook wel iets. Halverwege op een lichte helling springen een paar mannen bij om te helpen duwen, zelf mogen we absoluut niet helpen. Zo'n 10 minuten lopen voor het hotel besluiten we de man niet langer te pijnigen en rekenen we $ 2,- met hem af. Meer dan voor de brommer maar hij heeft er ook veel harder voor moeten werken. Zo sluiten we de dag toch weer met een unieke ervaring af.