De laatste stop

We zij weer vroeg uit de veren vanochtend nadat we vannacht nog een paar keer wakker zijn geweest door regen en onweer. Op het moment dat we buiten komen is het nog zo vochtig dat onze bril beslaat maar de zon komt al voorzichtig tevoorschijn tussen het wolkendek.

De reis voert vandaag naar onze laatste bestemming van deze vakantie, Bagan. De route voert van Monywa binnendoor via Pakokku naar Bagan waarbij we twee keer een rivier oversteken. Dan is opnieuw goed te zien hoeveel water er de laatste tijd is gevallen. Deze stad wordt gezien als de grootste Boeddhistische metropool uit zijn tijd.
Vandaag is tevens de laatste dag dat we worden rondgereden door onze vaste chauffeur, in Bagan resten ons twee vrij in te vullen dagen en maandag worden we per taxi naar het vliegveld gebracht voor onze terugreis.
Onderweg stopt Sum-le nog even bij een werkplaatsje waar wierookstokjes worden gemaakt, een bewerkelijk proces waarbij een soort “geurklei” om stokjes van Sandelwood wordt geperst en vervolgens in de zon te drogen wordt gelegd. We worden meteen uitgenodigd aan de thee en er worden zelfgemaakte koekjes bij geserveerd. Ook hier worden we als Europeaan weer van alle kanten en door iedereen bekeken. Uiteraard is het de bedoeling dat de gasten ook iets kopen dus we komen straks thuis met een klein voorraadje wierook voor het luttele bedrag van $ 2,- (incl. thee en koekjes). Naast deze werkplaats is nog een vervallen pagode waar we nog even tussen de stoepa’s door wandelen maar daar is niet echt veel meer van over.

We rijden verder naar Bagan , de woonplaats van Sum-le, waar we nog enkele Pagodes bezoeken, de Ananda tempel en de Dhamma-yan-gyi Pahto.
Als laatste van de rondleiding bekijken we een werkplaatsje waar allerlei typisch Aziatisch lakwerk wordt vervaardigd. Ze verwerken hout, riet en paardenhaar tot gebruiksvoorwerpen zoals bekers, schalen, theepotten maar ook kastjes en grotere voorwerpen en lakken deze vervolgens met boomhars. Dit lakken gebeurt in 9 lagen waarbij er tussentijds steeds een droogtijd in een vochtige ruimte in acht wordt genomen van 1 week. Daarna worden er figuren in gekrast die met verf opgevuld worden. Voor elke kleur wordt hetzelfde procedé gevolgd van krassen, kleuren, drogen en polijsten. Op die manier kunnen er kleurrijke taferelen in het materiaal worden verwerkt.

Het is tijd om afscheid te nemen van onze chauffeur nadat hij ons rond de middag bij ons hotel heeft afgeleverd. We geven hem zijn “gouden handdruk” en krijgen nog een telefoonnummer van een vriend voor het geval we nog een taxi nodig hebben.
We checken in bij het hotel en lenen al snel genoeg een paar fietsen, formaat kinderfiets dus veel te klein voor ons westerlingen, om een lunchplekje te gaan zoeken. Bij een “Italiaans” restaurant vinden we wat we zoeken, een kleine lunch bestaande uit een lekkere salade met Italiaans brood.

Na de lunch bezoeken we nog even de nabijgelegen Schwe-zi-gon pagode waar we worden overgehaald om onder “professionele” begeleiding Boeddha te aanbidden en etenswaren te offeren. Uiteraard willen de locals een kleine vergoeding voor deze ceremonie maar wel leuk om een keer zelf mee te maken. We fietsen terug naar het hotel en bezoeken onderweg nog een paar werkplaats/souvenirshops en sluiten de middag af aan het zwembad onder het genot van een cocktailtje. Hoe luxe kan het leven zijn…….

Groetjes uit Bagan!!