Laatste weekend

Allereerst bedankt voor de felicitaties, de borrel heeft gesmaakt!!

Vrijdag 30 augustus, op naar Mananara-camp

Even een dagje terug. Gisteren heeft Charley ons verteld dt hij getrouwd is geweest en twee kinderen, een dochter van 13 en een zoon van 15 jaar, heeft. Zijn ex, inmiddels getrouwd met een andere man, en de kinderen wonen in Antsirabe en hij gaat ze steeds als hij met gasten in het dorp verblijft opzoeken. Hij vroeg of hij een paar ballonnen voor hun mocht meenemen....
Vanochtend zouden we om 7 uur ontbijten en om 7.30 uur vertrekken maar als wij aan de ontbijttafel aanschuiven komt Charley binnen met een meisje. Hij stelt ons voor aan zijn dochter, Salika, en vertelt dat zij met ons wil praten (alweer Engels oefenen) maar dat lukt niet echt. Het komt erop neer dat Charley haar beloofd had dat zij als ze zou "slagen" voor primary school een paar dagen met hem op reis zou mogen. Hij heeft haar gisteravond verteld dat zijn programma als freelancer zo vol zat dat hij geen ruimte meer had met tranen tot gevolg. De vraag was dus nu of zij, onder het mom van Engels oefenen, deze laatste dagen met ons mee mag reizen. Wij hebben plek zat in de auto dus wat ons betreft is dit uiteraard geen probleem. Hij heeft wellicht wel iets uit te leggen aan de reisorganisatie maar ook wat dat betreft hebben we onze steun toegezegd.
Uiteindelijk vertrekken we, nadat Salika haar spulletjes heeft opgehaald, tegen 9 uur. We vragen Charley gelijk of we nog ergens kunnen internetten omdat onze WIFI verbinding in ons hotel niet verder kwam dan de router, het touwtje naar de buitenwereld zat potdicht.
We starten met een bezoek aan een fabriekje waar Zebu-hoorn (hoorn van de Mallagassy bultrugkoe) wordt verwerkt tot allerlei souvenirs. Op zeer primitieve wijze worden de hoorns, gebruik makend van allerlei natuurlijke- en afvalmaterialen, verwerkt tot de beeldjes, bestek en sieraden etc. Uiteraard komen we er niet onderuit om een paar aandenkens te shoppen. Daarna gaan we naar de buren waar van blikjes en ander afvalmateriaal autootjes, fietsen etc. worden gefabriceerd waar ik van Charley een deux-cheveau kado krijg.
Note: de echte eenden rijden hier nog volop rond en ik heb gisteren aan Charley verteld dat het een mooi handeltje zou zijn om die naar Nederland te exporteren. Hij zei gelijk dat hij er een voor mij zou regelen. een van de eerste vragen vanochtend was dus waarom hij niet met de beloofde eend voor kwam rijden en dit is dus zijn antwoord.....
Daarna bezoeken we nog een borduurfabriekje waar allerlei tafellopers en -kleden met de hand worden bewerkt en een Gemstone fabriekje waar we een paar inheemse keien kado krijgen in de hoop dat we er nog meer kopen. Missie mislukt, wordt veel te zwaar in de koffers.
Na afloop halen we de gisteren al bestelde picknick lunch op en werken we bij een internetcafé nog even de site voor jullie bij.
Uiteindelijk gaan we op weg via de hoofdstad, Antananarivo, richting Mananara-lodge. Onderweg wordt er langs de weg een groot feest gevierd, een examation (een herbegrafenis van een familielid). Het is hier de gewoonte om dit regelmatig te doen en daarbij iedereen uit te nodigen, al dan niet bekend, om mee te feesten. Er worden een paar Zebu's en varkens geslacht en de nodige flessen zelf gestookte rum open getrokken. Een dergelijk feest duurt doorgaans minimaal 3 dagen en ergens halverwege de festiviteiten wordt het graf geopend, de botten opnieuw in doeken gewikkeld en daarna weer begraven. We zijn hartelijk welkom om aan de dis aan te schuiven maar laten het bij het maken van foto's.
De lichamen van overledenen worden hier overigens, als er grotere afstanden moeten worden afgelegd, boven op het dak van een taxibusje vervoerd, herkenbaar aan een vlaggetje op het dak. Als de kist is bedekt met een wit kleed dan wordt het lichaam verplaatst voor de her-begrafenis. Een paars kleed is voor een net overledene, op weg is naar zijn eerste begrafenis.
Net buiten Antananarivo passeren we een zenderpark dat hier bekend staat als Radio Nederland. Het is een korte golf installatie die waarschijnlijk in vroegere dagen voor het radioverker van de scheepvaart zorgde. In hoeverre het nog in gebruik is weet niemand maar er werken wel nog mensen....
De laatste 12 km's van de reis gaan over een dirt-road, vergelijkbaar met wat we de eerste dagen richting Tsingi hebben gehad. Alleen is Charley dit blijkbaar niet gewend dus hij zit niet echt op zijn gemak, zeker niet als we halverwege een Zebu-kar tegen komen waardoor hij een stuk achteruit moet. Uiteindelijk bereiken we na 12 km slechte weg ons kamp in "the middle of nowhere". Een fantastisch geheel met opnieuw tenten als verblijf maar wel inclusief bad, een buiten douche en een open haard die deels in de slaap- en deels in de badkamer zit. Wat wil je nog meer dan lekker midden in de natuur genieten van een met hout warm gestookte douche. Genieten!!!
Zoals verwacht is er hier geen WIFI en zelfs geen bereik met de telefoons maar dat deert niemand op zo'n unieke locatie als deze.

Zaterdag 31 augustus, de Indri-indri's

Vanochtend gaan we op zoek naar de Indri, de grootste lemurensoort die redelijk zeldzaam is. Rond 6 uur vanochtend hebben we ze al horen roepen in de bush en ook tijdens de wandeling horen we ze in de verte. Als we dichterbij komen zijn ze stil dus dat maakt het zoeken er niet makkelijker op. Na enige tijd worden ze toch gespot terwijl ze van boom tot boom springen. Mooie beesten, overwegend zwart met witte plekken. De groep die hier zit schijnt minder witte vlekken te hebben dan de groepen elders maar we hebben nog geen vergelijk. Er moeten hier ook Sifaka's voorkomen maar die laten zich niet zien vandaag. Ook vandaag weer een stevige wandeling van 3,5 uur door de bush, maar zeker de moeite waard.
Na de lunch doen we nog een tweede ronde, nu eerst richting een meertje en rijstvelden en daarna toch nog een poging in het Sifaka-bos. Ook nu laten ze zich niet zien maar gelukkig hebben we de Sifaka eerder deze weken al uitgebreid gespot.
Voor het avondeten lopen we nog een nightwalk op zoek naar kikkertjes en kameleons. De kikkers laten het afweten maar we zien wel weer verschillende soorten kameleons, van 4 cm groot tot wel 25 cm excl. de opgerolde staart.
's Avonds genieten we opnieuw van onze open haard hoewel het minder koud lijkt dan gisteren.

Zondag 1 september, op weg naar Andasibe

Het is zondag vandaag, voor ons weer een reisdag maar voor de locals een dag om in "sunday's best", de mooiste kleren voor de zondag, naar de kerk te gaan. De mensen lopen kilometers om de kerk te bezoeken, vaak blootsvoets met de zondagse schoenen in de hand. Ze willen de schoenen blijkbaar niet vies maken of het loopt gewoon lekkerder op blote voeten. We rijden weer eerst de 12 km dirtroad om op de verharde weg te komen en vervolgens een drie kwartier over asfalt totdat we bij een shortcut komen waarmee we de hoofdstad kunnen vermijden.
Ook Charley komt hier voor de eerste keer dus bij iedereen die hij tegen komt vraagt hij of hij op de goede weg zit. Hij wordt alle kanten uit gestuurd, rijdt zich vast op een doodlopende weg naar een dorp, draait zes rondjes en komt op een andere plek uit dan waar hij verwacht had maar we bereiken uiteindelijk Route National nr2. Soms zou een navigatiesysteem uitkomst kunnen bieden maar daarvoor moeten eerst alle wegen in kaart gebracht worden.
We vervolgen onze weg naar een parkje waar verschilende kameleons bij elkaar gebracht zijn, een veredeld dierentuintje. Ook hier krijgen we een rondleiding van een lokale gids maar deze heeft blijkbaar om 11 uur 's ochtends al een feestje achter de rug want hij spreekt met dubbele tong en heeft een behoorlijke kegel. Het is leuk om even te zien hoeveel verschillende Kameleons er op Madagascar voor komen maar wij zien ze toch liever echt in het wild.
Na dit bezoek volgt de lunch in volgens Charley het beste restaurant van het dorp, het is eetbaar maar gelukkig hoeven we de andere niet uit te proberen.....
In dit dorp is op zondag geen internet beschikbaar dus het updaten van de site zal nog even op zich laten wachten.
Ons onderkomen voor vandaag ligt een stuk buiten het park waar we morgen op zoek gaan naar weer andere Lemuren. In het bos waarin de lodge zich bevindt komen ze niet voor volgens onze chauffeur/gids. Omdat we redelijk vroeg arriveren en pas om 18.15 uur worden verwacht voor een nightwalk loop ik nog even rond om een nabijgelegen dorpje te bekijken en zowaar; er zit een Indri-lemur in de bomen vlak bij het dorp. Dit is het soort dat we ook gisteren gezien hebben en geldt als een van de zeldzaamste soorten. Ook hier blijkt maar weer dat het wilde dieren zijn die zich niet laten sturen.
's Avonds doen we opnieuw een nightwalk op zoek naar kameleons en kikkertjes. In tegenstelling tot gisteren zien we nu diverse kleine kikkertjes en minder kameleons maar het klapstuk is een stelletje Eatern Woolly lemuurtjes, een kleine lemuursoort die alleen 's nachts tevoorschijn komt. Toch weer een nieuwe soort gespot vandaag.
Het eten is voortreffelijk in deze lodge, we laten de zebu-steak dan ook goed smaken. Ook de sterrenhemel is hier weer fenominaal, zo helder zie je deze in Nederland nooit, en het enige geluid is het gezang van de krekels. Puur natuur!!

Nog één dag regenwoud, dan een paar daagjes kust en dan is het helaas weer voorbij.

Tot de volgende keer en groetjes!